#verloskundigeheld

Met een rijbewijs kan Mandana aanwezig zijn voor een bevalling

Naam:
Mandana

Beroep:
Verloskundige

Werkgever:
Verloskundigenpraktijk

Wat was er nodig:
Rijbewijs

Waarom:
Zonder rijbewijs is er geen mogelijkheid een baan te krijgen in haar vak


Het verhaal van Mandana

“Enkele jaren geleden ben ik samen met mijn man gevlucht.  Ik was verloskundige met vijf jaar ervaring in het ziekenhuis en mijn eigen praktijk. Via verschillende AZC’s s zijn wij uiteindelijk na twee jaar terechtgekomen in Noord Holland. Door de nare situatie in het  AZC en zonder verblijfsvergunning kreeg ik geen tijd om Nederlands in het AZC te leren.

Nadat we een woning hebben gekregen en deze een beetje opgeknapt hadden en noodzakelijke spullen aangeschaft, begonnen we naar de Nederlandse taalschool te gaan. Met veel moeite tijdens de Corona crisis (geen contact met Nederlanders) kon ik binnen 2 jaar de Nederlandse taal diploma (NT2 B2) halen. Het was echt lastig want in die tijd heb ik gehoord dat mijn moeder in Iran opeens is overleden.

Toen was de diploma omzetting aan de beurt. Daarvoor heb ik ook een medische cursus moeten doen om de AKV toets (een toets voor buitenlanders in medische beroepen) te doen. Voor dit examen ben ik ook geslaagd en vrolijk wachtte ik op big-nummer om als een verloskundige te kunnen werken. In die tijd ging ik overal heen om een stageplek te vinden om mijn beroep in Nederland te kunnen uitoefenen en mijn Nederlands taal in het gebied van mijn beroep te laten ontwikkelen. Door hulp van aardige toekomstige collega's liep ik 3 maanden stage in een ziekenhuis en aantal dagen in een praktijk. Daar heb ik gezien dat een verloskundige in de eerste lijn een rijbewijs en auto moet hebben om op tijd huisbezoek in noodsituatie te kunnen doen. Voor het werken in de tweede lijn (bevalling met complicatie) moet je eerst in de eerste lijn (fysiologisch bevalling) ervaring opbouwen. Maar mijn Iraanse rijbewijs is hier niet geldig.

Ik vroeg aan UAF (een stichting voor de vluchtelingen die echt hulp nodig hebben) om me te ondersteunen om mijn rijbewijs te halen. Met andere buitenlandse verloskundigen, mocht ik na aantal maanden stage via verloskunde academie als verloskundige aan de slag mits in bezit van de rijbewijs (vanwege huisbezoek en thuisbevalling). Aan de ene kant was ik echt blij want mijn ambitie werd op prijs gesteld, aangezien ik zelf naar verschillende ziekenhuizen en praktijken ging om beetje ervaring in Nederland op te bouwen. Ik was echt op de goede weg. Maar aan de andere kant raakte ik in paniek over het rijbewijs. UAF kon me niet helpen maar mijn contactpersoon heeft me de Everyday Heroes stichting voorgesteld. Ik was echt teleurgesteld en nam deze stichting niet serieus want ik dacht als de UAF (een stichting voor de vluchtelingen die echt hulp nodig hebben) me niet kan helpen dan andere organisatie kan ook niet. Dus ging ik naar Werkom van de Gemeente. Bij Werkom heb ik weer de naam van Everyday Heroes gehoord. Toen kreeg ik de kriebels. Wanhopig besloot ik ook die manier te proberen, want ik wou voordat de stage begint, als kraamverzorgster werken om iets te kunnen verdienen (werken met moeder en baby's was mijn enige expertise) en het rijbewijs halen. Maar daarvoor was ook het rijbewijs en de auto vereist.

Toen heb ik het aanvraag formulier ingevuld en een samenvatting over mijn situatie doorgestuurd naar Everyday Heroes. Ongelofelijk snel heb ik een reactie ontvangen. Vrolijk heb ik de eisen van de stichting doorgestuurd. Opeens ben ik gebeld met het goede nieuws dat ze me gaan verder helpen. Van blijdschap kon ik mijn tranen niet tegenhouden. In Farsi hebben we een uitdrukking: Er is veel hoop in wanhoop.

Hartelijk bedankt. Jullie hebben een hart van goud!”

 

Meer succesverhalen: